Pielęgnacja zamiokulkasa zamiolistnego. Kwitnienie, choroby, uprawa

Zamiokulkas zamiolistny, nie bez powodu okrywa się coraz większą sławą. Ten piękny kwiat dekoracyjny, charakteryzuje się dużą odpornością i małymi wymaganiami uprawowymi, dzięki czemu zyskał miano „żelaznej rośliny”. Soczyste, błyszczące i zdrowo wyglądające liście zamiokulkasa oraz małe wymagania pielęgnacyjne sprawiają, że zamiokulkas znajduje swoje miejsce nie tylko w mieszkaniach, ale również w biurach czy urzędach. Sprawdź, jak uprawiać zamiokulkasa zamiolistnego i z jakimi chorobami może się on borykać. Dodatkowo w poniższym artykule sprawdzisz, jak wygląda kwiat zamiokulkasa, czy kwiat zamioculcas jest trujący oraz co oznacza, gdy zamiokulkas ma żółte liście.

Zamiokulkas zamiolistny (zamioculcas zamiifolia)- charakterystyka

Zamiokulkas zamiolistny zaliczany jest do roślin z rodziny obrazkowatych. Naturalnie występuje on w Afryce wschodniej oraz południowo-wschodniej, jednak doskonale odnajduje się w praktycznie każdych warunkach. W warunkach naturalnych zamiokulkas wyrasta do wysokości ponad 1 metra, jednak w przypadku uprawy w doniczce, zwykle pędy zamiokulkasa nie przekraczają 60 cm. Zamioculcas zamiifolia charakteryzuje się błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi o eliptycznym kształcie, osadzonych na długich i mięsistych pędach, które wyrastają z podziemnych kłączy.

Zamiokulkas czy zamia?

Wiele osób zastanawia się, czy zamiokulkas i zamia jest to ta sama roślina. Spieszymy więc z odpowiedzią- NIE, są to dwa różne kwiaty.

Zamioculcas zamiolistny wywodzi się z rodziny obrazkowatych, a wyglądem może być nieco zbliżony do niektórych palm, paproci czy sagowców, jednak wcale nie jest z nimi spokrewniony. Zamia natomiast zaliczana jest do sagowców. Obie te rośliny oprócz zbliżonej nazwy nie mają ze sobą nic wspólnego.

Kwiat zamiokulkasa- czy zamiokulkas zamiolistny w ogóle zakwita?

Choć w warunkach domowych zamiokulkas kwitnie stosunkowo bardzo rzadko, nie jest powiedziane, że nie zakwita on w ogóle. Odpowiednia pielęgnacja zamioculcasa i stworzenie dobrych warunków sprawi, że zamiokulkas zamiolistny może obdarzyć nas pięknym kwiatostanem. Jeśli zamiokulkas ma stworzone dobre warunki, wytwarza specyficzne kremowo-zielone kwiatostany osadzone na krótkich pędach. Kwiat zamiokulkasa po przekwitnięciu ukazuje owocostan składający się z kulistych, białych jagód.

Odpowiedzią na pytanie, czy zamiokulkas zamiolistny kwitnie w domu, może być zamieszczona fotografia naszego zamiokulkasa, który w swojej historii zakwitł już 3 raz. 😉

Zamiokulkas zamiolistny- pielęgnacja i uprawa

Choć zamioculcas zamiifolia uchodzi za bardzo wytrzymały i mało wymagający kwiat ozdobny, warto odpowiednio o niego zadbać, by wyglądał zdrowo i w końcu zakwitł.

Zamiokulkas- stanowisko i temperatura

Ze względu na mało wymagające stanowisko, zamiokulkas zamiolistny znajduje swoje miejsce nie tylko w mieszkaniach, ale także w biurach i urzędach, a coraz częściej nawet w galeriach handlowych. Zamiokulkas doskonale odnajduje się na półcienistych stanowiskach, nie przeszkadza mu także miejsce mocniej zaciemnione, w głębi pomieszczeń. Z pewnością nie należy ustawiać zamiokulkasa w mocno nasłonecznionych miejscach, gdyż na liściach rośliny zaczną pojawiać się brązowe plamy. Warto jednak mieć na uwadze fakt, że długotrwałe ograniczenie światła może skutkować blaknięciem liści zamiokulkasa, a pędy zaczną wywijać się w poszukiwaniu słońca. W takim przypadku warto przenieść roślinę w jaśniejsze miejsce i regularnie obracać doniczkę, by do wszystkich pędów docierało światło.

Zamioculcas najlepiej rośnie w pomieszczeniach, w których panuje temperatura na poziomie 22-25 stopni, jednak ze względu na ciepłolubność, kwiat zamiokulkas bez problemu poradzi sobie nawet w temperaturze do 30 stopni Celsjusza. Zimą, gdy roślina przechodzi w stan spoczynku, warto zapewnić jej temperaturę na poziomie około 16 stopni. Warto pamiętać, że zamiokulkas jest bardzo wrażliwy na przeciągi (szczególnie zimą)- pozostawienie rośliny w takim miejscu może skutkować utratą liści, a w konsekwencji doprowadzić nawet do jej obumarcia.

Zamiokulkas- podlewanie i nawożenie

Nie bez powodu zamiokulkas najlepiej rośnie u zapominalskich, gdyż podobnie jak kaktusy nie wymaga regularnego podlewania i ma zdolność do gromadzenia wody w bulwiastych kłączach. Zamiokulkasa wystarczy podlewać od czasu do czasu niewielką ilością wody, zawsze wtedy, gdy podłoże niemal całkowicie przeschnie. Warto jednak pamiętać, że zbyt długie niepodlewanie zamiokulkasa spowoduje usychanie rośliny, choć jest to raczej mało prawdopodobne, ze względu na fakt, że zamiokulkas dzięki zgromadzonej w kłączach wodzie może przetrwać bez podlewania nawet 2 miesiące.

Nawożenie zamioculcasa warto przeprowadzać podczas podlewania rośliny. Kwiat zamiokulkas wystarczy nawozić średnio co 2-4 tygodnie (w okresie od kwietnia do września), wieloskładnikowym preparatem do roślin doniczkowych rozcieńczonym w wodzie (zawsze zgodnie z zaleceniami zawartymi na opakowaniu nawozu).

Zamiokulkas- przesadzanie, podłoże i rozmnażanie

Przesadzanie zamiokulkasa warto przeprowadzać zawsze wczesną wiosną, w okresie od marca do kwietnia. Młode kwiaty warto przesadzać co roku, starsze natomiast co 2-3 lata. W celu przesadzania zamiokulkasa warto wybierać doniczki nieco wyższe i o rozmiar szersze od poprzedniej, najlepiej ceramiczne (warto sprawdzić, czy doniczka posiada otwory w dnie).

Zamiokulkas najlepiej czuje się w żyznym, próchniczym i dobrze przepuszczalnym podłożu, o odczynie lekko kwaśnym lub kwaśnym. Warto więc wybierać ziemię do zamiokulkasa o pH 5,5-6,5, które zwykle są mieszanką substratu torfowego i piasku bądź drobnego żwiru.

W czasie przesadzania, możemy przeprowadzić rozmnażanie zamiokulkasa. Duże kwiaty możemy podzielić na mniejsze sadzonki i każdą z nich umieścić w oddzielnej doniczce. Zamiokulkas możemy rozmnożyć również z liści odciętych tuż przy nasadzie, jednak jest to bardziej wymagający proces, który najlepiej wykonywać w czerwcu. Odcięte listki należy zasadzić ukośnie w podłożu i poczekać nawet kilka lat na rozwinięcie się pełnowymiarowej rośliny.

Zamiokulkas- choroby i szkodniki

Choć zamiokulkas zamiolistny uchodzi za żelazną roślinę i z natury jest odporny na atak szkodników i chorób, nie jest powiedziane, że nie może zachorować. Zwykle objawy chorobowe związane są z nieprawidłową pielęgnacją, gdzie najczęstszym problemem jest zbyt intensywne podlewanie rośliny lub zbyt niska temperatura otoczenia.

Główną przyczyną chorób (np. zgnilizny czy fotoftorozy) oraz pojawienia się szkodników, jest najczęściej zainfekowane podłoże bądź przeniesienie chorób z innych roślin.

Zamiokulkas- żółte liście

Dla wielu osób zagwozdką są żółte liście zamiokulkasa. Powodem żółknięcia jest często nieprawidłowe i zbyt częste podlewanie, które objawia się właśnie żółknięciem liści i pędów- warto wtedy nieco przesuszyć roślinę i pilnować, by w podstawce nie znajdowała się woda. Nadmiar wody może bowiem skutkować gniciem pędów, kłączy i korzeni. Dodatkowo żółte liście zamiokulkasa mogą świadczyć o zbyt niskiej temperaturze otoczenia.

Jeśli zaobserwowaliśmy stopniowe żółknięcie i opadanie dolnych liści w pojedynczych pędach zamiokulkasa zamiolistnego, to bez obaw- jest to naturalny proces starzenia się rośliny. Jeśli starsze, pojedyncze pędy żółkną i gubią liście, należy je obcinać. Ich miejsce już niebawem zajmą młode pędy o pięknych błyszczących listkach.

Zamiokulkas- matowienie i blaknięcie liści

Częstym zjawiskiem jest także blaknięcie i matowienie liści u zamiokulkasa. Najczęściej jest to spowodowane niedoborem światła- wystarczy przenieść roślinę w jaśniejsze miejsce i regularnie obracać doniczkę.

Zamiokulkas nie rośnie- dlaczego?

Wiele osób skarży się, że zamiokulkas zamiolistny w ogóle nie rośnie, o kwitnięciu nie wspominając. Z reguły jest to spowodowane naturalną cechą zamioculcasa, który z natury rośnie dość wolno, a w warunkach  domowych może wypuszczać tylko 2-7 pędów liściowych rocznie.

Zamiokulkas- trujący czy nie?

Wiele osób, szczególnie tych, które posiadają zwierzęta lub małe dzieci zastanawia się, czy zamiokulkas jest trujący. Odpowiadamy.

Zamioculcas zamiifolia uchodzi za roślinę trującą, ze względu na zawartość kwasu szczawiowego występującego w formie szczawianu wapnia. Warto jednak pamiętać, że dopiero zjedzenie znacznej ilości kwiatu może powodować silne reakcje organizmu, w postaci wymiotów czy podrażnienia błon śluzowych. W niektórych przypadkach (choć to raczej mało prawdopodobne) może dojść do uszkodzenia nerek. Liście zamiokulkasa są gorzkie w smaku i pod względem smakowym są mało atrakcyjne zarówno dla ludzi (szczególnie dzieci) i zwierząt, dlatego też zamiokulkas uznawany jest za mało szkodliwą roślinę. Jeśli jednak mamy obawy co do szkodliwości tej rośliny, powinniśmy zrezygnować z jej uprawy.